KÖPEĞİM ÖLDÜ
Bu gün çok kötüyüm, perişanım. Kızımın hiçbir şeyi yoktu, 12 yaşındaydı ama sağlıklı hayvandı. Bu sabah her zamanki gibi hoplayıp zıplıyordu. Zaten oldum olası hareketi severdi. Beraber yürüyüşe çıktık.Evden sokağın başına kadar yürüdük 100 metre kadar yürüdü, birden sırt üstü yattı.Sağ ön bacağı hafifçe titredi, oyun yapıyor zannettim, başı yana düştü. Hemen kucakladım ağlayarak taksiye attım, son gaz veterinere götürdüm.
Meğer daha yerde ölmüş, veteriner muayene etti, kalp krizi dedi.Avaz avaz ağladım lakin ne fayda gitti lakim, kızım. Veteriner beni eve yolladı, sokaklarda deli dumrul gibi dolaştım, ağladım!.. ağladım!...Bütün olanlar 10 saniye sürmedi, hiç acı çekmeden gitti.
Serseri mayın gibi amaçsız dolaştım durdum, eve geldim. Mama tası, su tası, oyuncakları, battaniyesi, tasmaları,ördüğüm cicileri neyi varsa hepsini zırıldayarak topladım. Torbalayıp göz önünden kaldırdım.
14-mayısta annemi kaybetmiştim, acım büyüktü ama o bana can yoldaşı oluyordu.Şimdi 24-ocak lakiyi kaybettim.İşte şimdi yapayalnız kaldım, ev bomboş, ne ses ne nefes. Gelen giden olmasa kendi ses tonumu unutacağım.
Biliyorum siz diyorsunuz ki! “Kazada, belada,savaşta,açlıktan birçok insanlar ölüyor.Sen tutmuş köpeğine ağlıyorsun” Doğru emmevelakin ben zaten gazete ve televizyon haberlerinde ölüm, kaza görmekten içim şişiyor. Kurban bayramında ki vahşet neydi öyle yok boğanın ayaklarını kesmeler, yok karnını deşmeler, yok kör bıçaklarla eziyet ederek kesmeler. Dini vecibeleri yerine getireceğiz ama usulüyle olmalı kesimler. Hele kurbanın yerine kendilerini öldürenlere ne demeli.
Medya ve yetkililer yırtsalar da kendini necip halkımız gene bildiğini okudu. Etraf iğrenç görüntülerle doluydu. İnsanların yitirilmesi korkunç üzücü, kahroluyorsun. Fakat sonra hayatın koşturması ile acılar hafifliyor,zaman üzerine sünger çekiyor.
Ateş düştüğü yeri yakıyor, acımız bizimse daha çok kahroluyoruz. 8 ayda 2 kere ölümü yaşadım. Bana çok ağır geldi.Hayvan değildi o benim için evimin küçük kızıydı. Esas kızımdan farkı yoktu, 12 yıl hiç ayrılmamıştık.Evin içinde konuşur, oyunlar oynar,hele aferin şekeri vericem değince nasıl iki ayağının üstünde zıplar, sevinçten iki ayak yürürdü.Çok akıllı ve yaramazdı.Hiper aktifti. Birbirimize çok düşkündük.
Hayvan sevmek başka, bakmak başkadır. Hayvanı eve getirdiğin andan itibaren en az 10 -15 yıl onunla yaşamayı göze alacaksın.Yok öyle 3-5 ay bakayım, hevesimi alayım sonra yallah sokağa. Hayvan sevgisi bu değil ki!..
Ben 12 yıl ona göre yaşadım. Evden uzaklaşamazsın mama saati var. Seyahat edeceksen otobüsler almaz, ya uçak ya özel araba ile gideceksin. 12 yaşında insan kendi ihtiyacını giderir lakin hayvanlar hiç büyümeyen çocuk gibi bakımı sana bağlıdır.Aşıları, hijyenik olması için ilaçları, tıraşları özen ister. Kızım için yaşam şeklimi değiştirmiştim.
Biliyor musunuz? 12 yıl her an aynı bitmeyen sevgiyi verdi. Yemek yedi teşekkür için elime dil attı.hiç sevgime dostluğuma ihanet etmedi, kızdım, cezalandırdım küsmedi.Beni arkadan hiç vurmadı,sadakatinden ve sevgisinden başka bana hiç zarar vermedi, üzmedi.O gözlerindeki sevgi dolu bakışı hayatımda unutmayacağım.
Bu gün çok üzgünüm sizlerle paylaşmak, dertleşmek istedim.Bunları yazarken bile hüngür şakır ağlıyorum.
LAKİCİM!! SENİ ÇOK SEVİYORUM, ÇOK ÖZLEYECEĞİM, 12 YIL BENİ MUTLU ETTİN TEŞEKKÜRLER BİR TANEM. RAHAT UYU!!!
ANNEN SEVGİ
Meğer daha yerde ölmüş, veteriner muayene etti, kalp krizi dedi.Avaz avaz ağladım lakin ne fayda gitti lakim, kızım. Veteriner beni eve yolladı, sokaklarda deli dumrul gibi dolaştım, ağladım!.. ağladım!...Bütün olanlar 10 saniye sürmedi, hiç acı çekmeden gitti.
Serseri mayın gibi amaçsız dolaştım durdum, eve geldim. Mama tası, su tası, oyuncakları, battaniyesi, tasmaları,ördüğüm cicileri neyi varsa hepsini zırıldayarak topladım. Torbalayıp göz önünden kaldırdım.
14-mayısta annemi kaybetmiştim, acım büyüktü ama o bana can yoldaşı oluyordu.Şimdi 24-ocak lakiyi kaybettim.İşte şimdi yapayalnız kaldım, ev bomboş, ne ses ne nefes. Gelen giden olmasa kendi ses tonumu unutacağım.
Biliyorum siz diyorsunuz ki! “Kazada, belada,savaşta,açlıktan birçok insanlar ölüyor.Sen tutmuş köpeğine ağlıyorsun” Doğru emmevelakin ben zaten gazete ve televizyon haberlerinde ölüm, kaza görmekten içim şişiyor. Kurban bayramında ki vahşet neydi öyle yok boğanın ayaklarını kesmeler, yok karnını deşmeler, yok kör bıçaklarla eziyet ederek kesmeler. Dini vecibeleri yerine getireceğiz ama usulüyle olmalı kesimler. Hele kurbanın yerine kendilerini öldürenlere ne demeli.
Medya ve yetkililer yırtsalar da kendini necip halkımız gene bildiğini okudu. Etraf iğrenç görüntülerle doluydu. İnsanların yitirilmesi korkunç üzücü, kahroluyorsun. Fakat sonra hayatın koşturması ile acılar hafifliyor,zaman üzerine sünger çekiyor.
Ateş düştüğü yeri yakıyor, acımız bizimse daha çok kahroluyoruz. 8 ayda 2 kere ölümü yaşadım. Bana çok ağır geldi.Hayvan değildi o benim için evimin küçük kızıydı. Esas kızımdan farkı yoktu, 12 yıl hiç ayrılmamıştık.Evin içinde konuşur, oyunlar oynar,hele aferin şekeri vericem değince nasıl iki ayağının üstünde zıplar, sevinçten iki ayak yürürdü.Çok akıllı ve yaramazdı.Hiper aktifti. Birbirimize çok düşkündük.
Hayvan sevmek başka, bakmak başkadır. Hayvanı eve getirdiğin andan itibaren en az 10 -15 yıl onunla yaşamayı göze alacaksın.Yok öyle 3-5 ay bakayım, hevesimi alayım sonra yallah sokağa. Hayvan sevgisi bu değil ki!..
Ben 12 yıl ona göre yaşadım. Evden uzaklaşamazsın mama saati var. Seyahat edeceksen otobüsler almaz, ya uçak ya özel araba ile gideceksin. 12 yaşında insan kendi ihtiyacını giderir lakin hayvanlar hiç büyümeyen çocuk gibi bakımı sana bağlıdır.Aşıları, hijyenik olması için ilaçları, tıraşları özen ister. Kızım için yaşam şeklimi değiştirmiştim.
Biliyor musunuz? 12 yıl her an aynı bitmeyen sevgiyi verdi. Yemek yedi teşekkür için elime dil attı.hiç sevgime dostluğuma ihanet etmedi, kızdım, cezalandırdım küsmedi.Beni arkadan hiç vurmadı,sadakatinden ve sevgisinden başka bana hiç zarar vermedi, üzmedi.O gözlerindeki sevgi dolu bakışı hayatımda unutmayacağım.
Bu gün çok üzgünüm sizlerle paylaşmak, dertleşmek istedim.Bunları yazarken bile hüngür şakır ağlıyorum.
LAKİCİM!! SENİ ÇOK SEVİYORUM, ÇOK ÖZLEYECEĞİM, 12 YIL BENİ MUTLU ETTİN TEŞEKKÜRLER BİR TANEM. RAHAT UYU!!!
ANNEN SEVGİ
Bodrumun Sevgisi tarafından yazıldı.
